พิพากษา 2 คดีดูแลผู้ป่วยระยะยาว มีจำคุก 20 ปี กับ 2 ปีครึ่ง

เมื่อวานนี้ (27 พ.ค. 68) มีคำตัดสิน 2 คดีโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นจากการดูแลผู้ป่วยระยะยาวในปี พ.ศ. 2566 คดีแรกที่นครไถหนาน โดยลูกชายฆ่าแม่ที่ป่วยเป็นอัมพาต ถูกพิพากษาจำคุก 20 ปี ส่วนอีกคดีเกิดขึ้นที่กรุงไทเป เป็นหญิงชราฆ่าลูกป่วยเป็นอัมพาตที่เธอดูแลมาเกือบ 50 ปี ถูกศาลพิพากษาจำคุก 2 ปี 6 เดือน เนื่องจากเห็นว่าเธอได้รับการให้อภัยจากครอบครัว

ศาลพิพากษาจำคุก 20 ปี ลูกชายฆ่าแม่อัมพาต ที่ไถหนาน

บริเวณหน้าอกของหญิงชราเต็มไปด้วยบาดแผลจนต้องหามส่งโรงพยาบาล คดีโศกนาฏกรรมเกี่ยวกับการดูแลผู้ป่วยระยะยาวนี้ เกิดขึ้นที่นครไถหนานเมื่อเดือนธันวาคมปี พ.ศ. 2566 ชายแซ่สวีวัย 50 ปีเศษ ที่ดูแลแม่ป่วยเป็นอัมพาตมานานกว่า 1 ปี ก่อเหตุฆ่าแม่โดยอ้างว่าเกิดจากอารมณ์ชั่ววูบ อัยการยื่นฟ้องขอให้ลงโทษจำคุกตลอดชีวิต ซึ่งเมื่อวานนี้ (27 พ.ค. 68) ศาลตัดสินให้จำคุก 20 ปี

บุคลิกต่อต้านสังคม-ลงมือโหดร้าย รับสารภาพก็ไร้สิทธิ์ลดโทษ

แม้ในภายหลังจำเลยจะให้การรับสารภาพ แต่คณะลูกขุนพิจารณาเห็นว่า จำเลยมีบุคลิกภาพต่อต้านสังคม ลงมือก่อเหตุด้วยความโหดร้าย ซึ่งไม่เข้าข่ายลดโทษตามมาตรา 59 ของประมวลกฎหมายอาญา จึงไม่มีการลดโทษให้

จำคุก 2 ปี 6 เดือน แม่ฆ่าลูกพิการ ขาดอากาศดับ ในไทเป

ในปีเดียวกัน ที่กรุงไทเป ก็เกิดโศกนาฏกรรมน่าเศร้าในครอบครัว โดยผู้ก่อเหตุคือหญิงแซ่หลิว ซึ่งเป็นแม่ เนื่องจากกังวลว่าเมื่อตนเสียชีวิตไปแล้ว ลูกชายวัย 50 ปีเศษที่มีความพิการทั้งทางร่างกายและจิตใจจะไม่มีคนดูแล จึงได้ลงมือปลิดชีวิตลูกชาย ศาลพิจารณาแล้วเห็นว่า จำเลยให้การรับสารภาพและได้รับการอภัยจากครอบครัว จึงมีการลดโทษให้ พิพากษาจำคุก 2 ปี 6 เดือน

==ศ.เจิ้งรุ่ยหลง//คณะป้องกันอาชญากรรม มหาวิทยาลัยจงเจิ้ง==
ไม่อาจกำหนดกฎเกณฑ์ตายตัว
เพื่อพิจารณาระดับการลดโทษได้

คณะลูกขุนเข้าร่วมตัดสิน สังคมคาดหวัง มีผลต่อคำพิพากษา

นักวิชาการระบุว่า คดีที่เกี่ยวข้องกับการดูแลผู้ป่วยในระยะยาว เมื่อเข้าสู่กระบวนการพิจารณาของศาล มักไม่มีบรรทัดฐานที่ตายตัว โดยหลังจากมีการเปิดให้ประชาชนเข้ามาเป็นคณะลูกขุน ความคาดหวังของสังคมก็ถูกนำมาใช้พิจารณาตัดสินด้วย หากคดีค่อนข้างได้รับความเห็นอกเห็นใจ ก็อาจนำไปสู่การพิจารณาลดโทษในระดับที่แตกต่างกันออกไป